..:: : ::..
"Nie wierz ptakom na niebie, bo zdradzą Cię przy pierwszym podmuchu wiatru"
Każdego dnia, zdarza się chociaż jedna sytuacja, która pozwala mi zrozumieć, że nie warto ufać ludziom. Kiedyś było inaczej, albo ja, naiwna, myślałam, że jest inaczej. Ale tak jest, było i będzie. Taka rzeczywistość, taki świat, tacy ludzie, i trzeba się w końcu do tego przyzwyczaić...
Mimo tego, że znów robi się cieplutko, słoneczko świeci, straciłam optymizm. Teraz patrzę tylko na rzeczywistość. Doszłam do wniosku...
Hm... chociaż w sumie to zaczęło się od tego, jak na polskim zaczeliśmy omawiać tematy wojenne. Z początku wydawało mi się to w ogóle nie interesujące. Po 2 lekcji zrozumiałam jakie życie jest okrutne. I jacy ludzie są bezmyślni, bo taka prawda, w dzisiejszych czasach mało kto myśli. Jaka jest cena pokoju? Co zrobić żeby on w końcu nastąpił? Teraz to już nic nie pomoże... wojna... czy jest jedynym rozwiązaniem? Nie, ale teraz jest zapóźno by cokolwiek zrobić, a grupa osób która by mogła coś zrobić, nie robi tego, bo nie da jej się w żaden sposób przetłumaczyć, że powinno byc inaczej. Przekonani dokońca swoich myśli... Hmm... źle widze swiat za kilkadziesiąt lat.
No i właśnie teraz bacznie przyglądam się wszystkim istotom żywym, inaczej niż tydzień temu. I oceniam świat taki jakim jest, a nie takim jaki być powinien. I dąże do prawdy.