| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 |
| 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 |
Vanitas vanitatum et omnia vanitas
Nie wiem, być może dziwnie się czuję. Nikogo to nie obchodzi... Mnie też to nie obchodzi... Bez sensu - zaczęsto używam raczej tego słowa. Nic nie poradzę? Poradzę... Tylko kurczę muszę zacząć chcieć...
A pozatym nic ciekawego.
Raz, dwa, trzy, cztery...
Jak powiem teraz to teraz!
Raz, dwa, trzy, cztery...
... jeszcze nie teraz!
Powiem: raz, dwa, trzy - teraz! - wtedy będzie teraz.
Narazie jeszcze nie teraz...
Raz, dwa, trzy, cztery...!
... jeszcze nie teraz...
Raz, dwa, trzy, cztery - teraz, proszę bardzo - teraz!
A może tak kiedy indziej jednak... żeby tylko nie teraz...
W Gdańsku było cudownie. Bardzo mi się podobało. Raczej tam wrócę kiedyś, być może...
Po 7godzinnej jeździe byliśmy na dworcu Gdańsk-Wrzeszcz. Stąd miało się łatwo dojechać do naszego schroniska. Więc wsiedliśmy do tramwaju i pojechaliśmy na ul. Grunwaldzką. I szliśmy sobie tak pośród kropelek deszczu od numeru 500któregoś do 246 [czy coś koło tego]. Tak, świetnie. Troszeczkę tylko przemoczeni dotarliśmy do długo oczekiwanego schroniska, gdzie się okazało, że musieliśmy pomylić przystanki albo tramwaje [świetnie ;>], przydzielili nam pokoiki i poszliśmy do nich. Pokoje były ładne dosyć. Tam ogarnęliśmy się trochę i poszliśmy na przystanek, wsiedliśmy do tramwaju i pojechaliśmy w okolice ul. Długiej. No, znaleźliśmy prawie [;>] bez problemu. A potem to już spoko było, bo się nigdzie nie motaliśmy, nie gubiliśmy i w ogóle. Szybko znaleźliśmy kino Neptun gdzie miała się odbyć cała ta uroczystość. Została nam jeszcze wolna godzinka, więc poszliśmy koło fontanny Neptuna, koło żurawia i koło tych fajnych stateczków i robiliśmy zdjęcia [jea, jak fajnie]. A potem... potem trzeba było iść na tą całą uroczystość [jakiś cel wkońcu;>].
Aaa... a ja widziałam na żywo [uwaga teraz!] Jarosława Wałęsę ;> Ah, nie żeby był ładny, cudowny i śliczny czy coś... Aczkolwiek intelektu nie ma zbyt dużego... a szkoda....
Uroczystość zleciała dosyć szybko, na koniec oglądneliśmy z 4 może 5 odcinków z tej serii 13 filmików 10minutowych.
Potem wyszliśmy z kina i udaliśmy się na zwiedzanie miasta, nie żebyśmy mieli ładnego, cudownego, ślicznego, mądrego przewodnika czy coś ;> Oprowadził nas, poopowiadał... i właściwie spędziliśmy z nim pół dnia ;-) I także z nim dojechaliśmy spowrotem do schroniska. W sumie po kolacji każdy był tak padnięty, że wszyscy poszli spać, ja też...
A rano... rano wstaliśmy, poszliśmy na śniadanie, ogarneliśmy pokój, oddaliśmy klucze i potuptaliśmy na tramwaj, którym dojechaliśmy na dworzec i pociągiem pojechaliśmy do Gdyni. Pogoda - fe była. A ja żadnego kaptura, parasolki ani nic z tych rzeczy - ale to się wytnie oczywiście. W Gdyni zabardzo nie było co robić w taką pogode. Poszliśmy najpierw w stronę portu, pokarmiliśmy łabędzie, mewy i inne ptaszyska co były tak przy brzegu na kamieniach, i od razu przypomniała się scena z 'Gdzie jest Nemo?' ['Daj, daj, daj, daj, daj !!! DAJ DAJ DAJ!!!] Potem do 'Kwadransu' na pizze [w moim wypadku pizze] no i po obiedzie uznaliśmy, że nie ma co latać po deszczu więc idziemy na dworzec czekać sobie na pociąg, gdzie spędziliśmy przeszło 2h - łe, co to jest...
Szybko czas minął, trzeba było wsiadać do pociągu i jechać do domu. Tłok w PKP straaaaszny - łykend w końcu się zaczynał. No i tak po 21 byliśmy w Lesznie, skąd tato nas przywiózł do Góry... i tak o to jestem, tadaaaaaaaaam!
No, to napisałam co nie miałam pisać w ogóle, ale tak to nawet czasem bywa, ze ma się tak strasznie zmarźnięte palce i trzeba je jakoś rozpracować więc się trzaska jak ten głupol w klawiature... :>
A i pozdrawiam oczywiście:
Sylwie - bo z niej ciągle łach był :D no... bo to pióro ma taki fajny długi wkład i w ogóle żółta koszulka Lotosu wymiata :-D
MW - bo jest taki spoko fajny i w ogóle kto lubi historie? bo nie było nudno i był ciągle brecht z byle powodu ;-)
Aaa.... jade sobie do Gdańska...
Wracam za niedługo, znaczy w piątek, nie?
Baci ;-)
Świetnie pamiętam ten dzień. Oglądaliśmy wieczorem TeleGiornale na mediaset’ie bodajże – mówili o atakach terrorystyczny na Londyn. Chwilę potem przełączyliśmy na jakąś polską stację – zapewne to był TVN. Tam to samo… Do tego zmarł Andrzej Grubba. To był ten dzień…
A ja… ja wyszłam na dwór o 1 w nocy, razem z siostrą. Wzięłyśmy po krześle i poszłyśmy na sam środek trawnika, żeby budynek nam nie zasłaniał nieba. A niebo było bezchmurne… I nie obchodziło mnie wtedy czy jakaś jaszczurka przebiegnie mi po plecach [spały już może?], ani to czy jakiś nietoperz przeleci mi nad głową. Bo ja czułam się tak dobrze… I wtedy gdy patrzyłam w niebo i rozpoznawałam gwiazdozbiory, sprawdzając moją wiedzę geograficzną… I także wtedy, gdy zobaczyłam tą wyjątkową spadającą gwiazdę. Może i nie umiem okazywać uczuć ale było mi tak, hmm… fajnie tak, że zapomniałam o życzeniu-marzeniu.
I moje rozkoszowanie się pięknym widokiem przerwała siostra z dość fajnym tekstem:
-Jakby teraz nadleciało UFO i wyszłyby z niego jakieś zielone ludziki, to wg mnie życie straciłoby sens…
Rozbawiło mnie to. Niesamowicie. Wtedy dopiero zaczęłoby się żyć z sensem… Pogadałyśmy o tym, o tamtym również. Naszą rozmowę przerwała następna spadająca gwiazda. Tym razem nie zapomniałam o życzeniu-marzeniu. Było, było. Takie jedno, szczególne, ważne…
I żyłam sobie tak beztrosko przez następne 30min.
A dnia następnego znów szara rzeczywistość…
A teraz niesamowicie tęsknie za siostrą, za Samuelem jeszcze bardziej…
… a głupio chyba tak odliczać już dni do czerwca…
Więc żyje sobie z dnia na dzień. I bywam optymistką nawet… Nie żartuje…
Wpisując login i hasło miałam nadzwyczajna ochotę coś napisać.
Odechciało mi sie raczej...
Wcale nie przeraża mnie myśl o nauce. Jak narazie mnie nie przeraża. Cały czas jestem zdania, że jakoś to będzie. I nawet historia z Panem S. nie będzie taka straszna, jeżeli się będzie myśleć pozytywnie. (co nie zawsze wychodzi, no ale...)
Zapowiada się raczej normalnie, może troche gorzej niż zwykle ale w normie zawsze.
W czwartek [dobrze mówie? chyba w czwartek...] w nocy [tak, tego jestem pewna] jade do Gdańska. Pociągiem. W gruncie rzeczy dawno nie podróżowałam pociągiem... To chyba było wtedy jak do Radomia jeździłam czyli ładnych kilka lat wstecz. Wracając do Gdańska - wystawa "Drogi do wolności". Takim sposobem nie będzie mnie na pasowaniu pierwszych klas [w tym i mnie - jakby nie patrzeć] i przez pół weekendu, bo wracam pewnie jakoś w sobote.
*Myślę nad wywołaniem kilku zdjęć z wakacji. Te *.jpg'ki mnie już perfidnie męczą!
**I po co tyle krzyku...?
Jakby nie było to nowa szkoła, nowi nauczyciele, nowi ludzie... Narazie jest całkiem o.k. Nie narzekam. (Czy ja kiedykolwiek narzekałam?:>) Trochę mi się tęskni za starą klasą, za gimnazjum też się trochę tęskni - ale z czasem to minie. Bo... bo nowa klasa raczej wydaje się być nawet wporządku, a w nowej szkole mam więcej ambicji. Chyba %-)
Tak jakoś nie stać mnie na nic więcej. Może w weekend...
"Wyglądam przez okno, a tam przechodzi ludzkie pojęcie."