Wiesz co? Generalnie to wręcz nienawidze takich dni jak dziś. Im bardziej nienawidze, tym bardziej się irytuje. Im bardziej się irytuje, tym bardziej probóje przestać. Im bardziej probóje przestać, tym bardziej szlag mnie trafia, bo przestać nie mogę. Generalnie zdaję sobie sprawę. Myślę, więc jestem. To takie logiczne. Aż mi mdło. Moja chęć spania mnie przeraża. Zaczyna się. Wiedziałam, że się w końcu zacznie. Od czegoś zacząć się musiało. Tak, tak. Melancholijne nastroje. Dni. Wieczory. Psia krew. A tak to jest cudownie, nieprawdaż? ;)
Wcale nie odpowiada mi to, że narzekam. Wcale nie chcę tego robić. Generalnie to po to mam bloga. Nie udaje mi się zebrać myśli, zawsze moge popróbować. Nic mi się nie stanie. Generalnie. Moge się zadźgać cyrklem, ewentualnie. Jak to śmiesznie brzmi. Zabawa na całego. Przeszkadza Ci to? Bo mi nie.
Wiesz co? Napewno wiesz. Domyślasz się. Niech zgadne... Nie chcesz powiedzieć? Boisz się powiedzieć? Ahm, spoko. Generalnie, też bym się bała. A może: też się boje. Tak? Nie. Ale niee... Ale po co? Na co? I dlaczego? Dlaczemu? Dla tego. Poprostu. Po krzywemu. Po niewiadomodokońca czemu. Nienawidzę poniedziałków. Krytycznie - dziś środa. Pozytywnie - jesteś. Pozytywnie - byłeś. Pozytywnie - będziesz. Wszystko w tej chwili. W tej jedynej. W tym jedynym tu-i-teraz. Ależ tak. Chciałbys?
Wcale nie zależy mi na tym. Może nie nie zależy. Może tak - zależy. Nie wiadomo do końca. W sensie takim, że ...
niah.