Proste i po prostu. Zawsze i wszędzie oraz tu-i-teraz. Takie to proste, po prostu. Proste. Jakby nigdy nic. Nigdy jakby nic. Nic, nic jakby kiedyś tu ale nie teraz. Nigdy nie pytasz. Ale zawsze oczekujesz odpowiedzi. Wścibszczak to ja jestem. Niemożliwie prawdziwie. Zawsze przewidywalnie i realnie. Bez uczuć. Nie ma niczego. Żarcik, jak zawsze. Ale nie wszędzie. I nie tu, ani nie teraz. Ale zawsze. Co ma sens, co nie ma sensu, to bez sensu. Nie w tym cel. Obrać go łatwo, prostacko łatwo. To nie jest to czego oczekujemy. Nieważne albo cokolwiek. Raczej obojętnie. Raczej w tym momencie. Zawsze ale nie wszędzie. Razem ale osobno. Tu ale nie teraz. Proste ale nie po prostu.
tkm.