| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
| 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 |
Aaa... Ja tak sobie rozważałam o sensie (takim ogólnym). Doszłam do wniosku, że z sensem jest tak jak z 'nic'. No i jak zawsze nikt nie rozumie tego co mam do przekazania...
A może ja jestem Przybyszką Z Innej Planety (nie lubię określenia 'kosmitka')... ;]
Bo na początku chciałabym poinformować, a zarazem oznajmić, iż mimo to, że byłam grzeczną Karolcią Mikołaj mnie nie odwiedził. Bo niby tego mikołajkowego-upominka dostałam, ale nie widzialam, żadnego gościa ubranego na czerwono, z białą brodą i w ogóle! I co z tego, że już jestem duża dziewczynka i wiem, że Mikołaj nie istnieje. No i co z tego! Skoro wszystkim dzieciom robi się wode z mózgu. Stoją tak niewinne przy tym oknie, patrzą czy może jakieś sanie z reniferami nie zaprakują pod domem. Jej, po co to wszystko? Takie motanie... I tak się tym nic nie osiągnie. No fakt, dzieci cieszą się (nie dlatego, że dają, ale że dostają). Co robi z nich przyszłych materialistów. Prezenty na Mikołajki to dla nich stanowczo za mało. Tupią nogami i zniecierpliwieni czekają na Gwiazdkę. I że tak powiem, nie obchodzą ich te całe Bożo Narodzeniowe tradycje, ważna jest choinka, a dokładniej prezent pod nią. Czyż nie?:> Przecież wiele osób w moim wieku tak uważa, no! Po raz kolejny nie oszukujmy się! O nie, tym razem to nie jest śmieszne. To jest dla mnie trochę bezsensowne... No ale cóż, nie odbierajmy dzieciom tych cudownych beztroskich lat.
Mamo, dlaczego mi to zrobiłaś?! Dlaczego... Zawiodłam się na Tobie. Myślałam, że mogę Tobie ufać... A tu co? Dowiaduje się, że okłamywałaś mnie od kilku(kilkunastu) lat. Dlaczego mi to zrobiłaś. Pomyśl sobie, jak się teraz czuję... ;/ Mamo, jak mogłaś przez tyle lat mnie okłamywać, że Święty Mikołaj istnieje?! ;[ Heh,
O i wcale nie jestem przewrażliwiona na punkcie świąt, bo w sumie robią fajny nastrój, no!;] Lubię narzekać, naprawdę lubię... Nic na to nie poradzę, haaaaaaaaaaa!:D
Bo zawsze jak już sobie żyję tak beztrosko i niczym się nie przejmuję, i zaczyna mi się powoli robić naprawdę miło, to musi[!] się zdarzyć coś co wszystko popsuje! To jest poprostu strasznie chamskie. I nie żebym się tak od razu zaczęła przejmować, no ale... Coś w tym jednak jest. Bo w końcu nie może być zawsze tak jak ja chcem. Ale ok, zaczynam obserwować od dłuższego czasu pewną osobę i dochodzę do wniosku, że coś jest nie tak! Pewnego pięknego dnia, wszystko zrobi się 'tak'. Nie, ja nie jestem nervVowa. Poprostu wkurza mnie bezmyślność coniektórych osób. Ale w sumie, nie ja, nie moja sprawa i mnie to obchodzić nie powinno. Namotałam nieźle ;] Właściwie, lubię motać, bo i tak nikt nie wie o co chodzi. Ważne żebym ja wiedziała. (I nie jestem samolubna;p)
I chciałabym przedstawić Wam moją zyrafę... :> 
Czyż nie jest milusiaaa? :-)
1 grudzień - jak to dumnie brzmi! ;]
Grudzień jest fajnym miesiącem, zaczyna się robić coraz mniej jesiennie, a coraz bardziej zimowo. I oszukiwać samej siebie nie będę, ale w grudniu są te ferie świąteczne, no! I wreszcie sie ma czas na wszystko (nie licząc feri zimowych, świąt wielkanocnych, wakacji...). Ale to wszystko takie niby-odległe.
Nie będę narzekać, ale grudzień zaczął się źle! A tylko i wyłącznie z powodu, że bolą mnie nerki (tja, przypuszczalnie są to nerki). I tak jakoś nijak [;>] się czuję. Oj, nie przejdzie tak szybko. Coś się ostatnio za pesymistyczna zrobiłam... Nie, stanowczo tak dłużej być nie może!
I już pominę fakt, że zrobiło się straaasznie nudno. Nawet w szkole jest nudno. I bardzo chcem się doszukać chociaż kilku pozytywnych rzeczy. No ale jakoś nie mogę, bo jak już jestem na dobrej drodze to coś zawsze musi sie popsuć. Aj, już ja tam dobrze wiem co. Poważny problem, w sumie. Może kiedyś, tam, gdzieś się ułoży to wszystko. :>
Właściwie nota miała być napisana tylko i wyłącznie dlatego, żeby nie było pusto. I już pusto nie jest. Ah, te początki miesiąca. No i znów wszystko się powtarza, co miesiąc jest tak samo!
Jesteście naprawdę bezmyślni...
Nawiązuje tu do paru osób z mojej klasy. I jak kiedyś uwarzałam, że 'macie z garem' w pozytywnym tego słowa znaczeniu (tja, da się tak), tak teraz uważam zupełnie na odwrót. Bo Wy (2 osoby, chyba narazie jeszcze) jesteście naprawdę bezmyślni. Są pewne granice, ale to co teraz robicie jest poniżej wszystkich norm normalnego człowieka. To co robicie jest poprostu dowodem, że powinniście iść do psychologa, ewentualnie psychiatry. Dzizys, ogarnijcie się, proszę.. ;/
Wy nie wiecie chyba na czym polega prawdziwy dół, czy też depresja. A zresztą jakie Wy możecie mieć problemy? Że dziewczyna, która Wam się podoba nie chce z Wami chodzić? Jak dla mnie jest to żaden powód! Żaden! Mafia Wam nie grozi, że dostaniecie kulke w łeb. Macie dom, macie co jeść, macie w co się ubrać. Macie dwie ręce i dwie nogi. I powinniście być szczęśliwi i doskonale powinniście zdawać sobie sprawę z tego, że inni mają naprawdę gorzej. A to co robicię (powtórzę jeszcze raz) świadczy o Waszym niezrównoważeniu psychicznym. To co robicię teraz może przeistoczyść się w poważną chorobę, która polega na 'podniecaniu się tym, że jest się samoagresywnym lub ktoś jest agresywny w stosunku do nas'.
Pomyślcie, to naprawdę nie boli. I zastanowcie co zyskacie taką postawą? To, że 'ta' się zdołuje, że będzie miała wyrzuty sumienia? Że wiele osób zwróci na Was uwagę? Że zrobicie z siebie nic innego, tylko biedne, małe bezbronne istotki od których los się odwrócił? A to, że się odwrócił, to jest tylko i wyłącznie Wasza wina!
Bo słowa pocieszania nic nie dają, tylko pogarszają sprawę. Bo Wy w taki sposób rozwijacię u siebie jakieś schorzenie umysłowe. I nie zapomnijcie, że tym samym robicie krzywdę tylko i wyłącznie sobie. Bo już napewno nie ma żadnej winy w 'tej'.
A fakt, że w użycie wchodzi ostrze od temperówki, lub cyrkiel jest naprawdę żałosny. Co Wy z sobą reprezentujecie? Bezmyślność i nic więcej. Nie macie powodów, by tak robić. Zdajcie sobie wreszcie z tego sprawę. ;/
Pełny szacunek oczywiście, ale inaczej tego
Zanim nastąpi poprawa, będzie jeszcze gorzej...
A właściwie to kto powiedział, że w ogóle nastąpi poprawa?
Staram się ufać. Jednak mimo wszystko chyba już nie potrafię. Nie lubię krytykować innych, jednak robię to zbyt często. Tak podświadomie. Nie rozumiem siebie - często to powtarzam. Również to, że nikt mnie nie rozumie. To drugie, tak owszem. Ale co do pierwszego to mogę wreszcie temu zaprzeczyć. Rozumiem siebie! I jestem z siebie dumna. Heh ;]
Bo w gruncie rzeczy nie będzie aż tak źle, żeby nie mogło być jeszcze gorzej. (oj, cofne to kiedy będzie to 'jeszcze gorzej'). Chyba nauczyłam się 'olewania' pewnych spraw. Tja... I kolejny powód bym była zadowolona.
Czy wiesz, że kartkę A4 można złożyć nie więcej niż siedem razy?
Ok. 80% czytających spróbuje złożyć kartkę więcej razy, ale nie uda im się to. ;]
Zauważyłam, że miewam huśtawki nastrojów.
Bo czasem jest mi tak naprawdę miło i przyjemnie, i wtedy naprawdę bez musu mogę się uśmiechnąć.
Jednak po tym miłym nastroju, nadchodzi taka 'zaduma', o! Jest takie głebokie przemyślanie wszystkiego, i nadchodzi ten 'niemiły nastrój'. Nie, to nie jest jeszcze dół. To jest poprostu wyszukiwanie we wszystkim wad. Fu!
Kolejnym poziomem huśtawki jest coś w stylu: "A mam już to wszystko gdzieś. Co ma być to będzie." Bliżej się temu przyjżeć i wychodzi, że też durne uczucie. Takie, hm... takie nijakie.
No niech się coś zmieni...
Czemu jest tak szaro? Tak nudno? Tak monotonnie?
Bo... hmm... (znam odpowiedź!:D), bo jest jesień, co roku jest tak samo. Jak słońce wyjdzie dwa razy do dnia to jest dobrze. I jak tu być pełnym optymizmu jak na około ta jesienna szarość? ;/ Tak, staram się, a jakże by inaczej.
Jak narazie podtrzymuje mnie myśl, że 'coraz bliżej święta'.
Lubię długie weekendy. Bo wtedy mam czas na wszystko i przede wszystkim mogę się pożądnie wyspać. Ha!
Może czasem mam chwile zawachań i nie wiem o co chodzi wszystkim na około, może czasem się odizolowuje od reszty, może czasem staram się wpajać tym 'nie-rozumnym-do-końca', że jednak są rozumni i tylko udają, że nie są, może czasem bywam chamska (ta, zdaje sobie z tego sprawę), może czasem powiem coś nie tak (co dla mnie jest i tak 'jak-najbardziej-tak') i nie wytłumaczę dlaczego, ale w końcu to czy tłumaczę czy nie, zależy tylko i wyłącznie od mojej dobrej woli, może za często zmieniam poglądy, ale no w końcu takie prawo też mam. Przestałam ufać tym, którym ufałam i raptem z 10 osób zrobiło sie max. dwie. Bo zaczęłam baczniej przyglądać się tym, co są blisko. I teraz dostrzegam, że obok tych wszystkich zalet, są i wady. Trudno rozgryść siebie samego... A co dopiero kogoś. U la la, nielada wyczyn. "Dla chcącego nic trudnego" - jak to powiedział jeden z Troskliwych Misiów :D
A czasem lubię być nawet samokrytyczna.
Niech tak się zaczyna każdy dzień...
:)
Dziś jest wczoraj, wczoraj jest dziś, a jutra nie będzie.
Nie narzekam i mogę smiało stwierdzić, że nie jest tak źle. Wyeliminowałam każdy powód jako takiego smuta, heh i nie obchodzi mnie to. :D - chciałabym... Jednak Ani nie potrafi zrobić tak, żeby ją nic nie obchodziło. No nic, z jednej storny dobrze, z drugiej źle. Trzeba się będzie tego 'naumieć'.
Jak ten czas szybko leci... Połowa listopada, w TV już reklamy świateczne. Jeszcze troche i będzie taki fajny nastrój świąt =).. Ale ale, co jest w 'niecałej połowie listopada' :O ;]
Dzisiaj się obudziłam (fakt, niedawno to było), usłyszałam takie 'kap kap' i już mi jest źleee... Nie lubie kapania, deszczowego (innego zresztą też nie). Do szkoły na 10, dwa języki polskie, konkurs z mat., his. spr z geografii, mat. - żyć nie umierać ;D Byle do środy <lol> W każdym bądź razie środa jest naprawdę bardzo fajnym dniem ;]
Spojrzałam na mój rysunek. Dosyć stary ołówkowy rysunek...
(na marginesie, to jest w miare fajny)
I jakoś mi się tak smutno zrobiło.
Najlepsze w tym to, że wiem dlaczego... (bo czasem nawet to 'dlaczego?' trudno określić).
Od kiedy pamiętam, na języku polskim, cały czas przypominane jest, żeby podczas pisania/mówienia/opowiadania nie powtarzać tych samych wyrazów zbyt często...
I to jest mądre, heh :> No bo jeżeli sie coś powtarza to w pewnym momencie traci sens, nie wiadomo potem o co chodzi.
Ładnych kilka lat temu, bawiłam się w wypowiadanie tych samych wyrazów po dziesiątki razy. Po chwili nie wiedziałam czym jest widelec. Straciło sens.
Oczywiście nie chodzi mi o wyrazy, chodzi o sam fakt tego znikania sensu, przy kolejnych powtórkach. Przełóżmy to z języka do życia...
Qmasz, nie?
I tak powiedziała Ani, a że nie było to zbyt mądre, to nastała ciemność i Ani poszła spać z myślą, że czasem nawet siebie samą rozumie. To nic, że inni nie. To naprawde Nic;>
I nastała wszechobecna, bezosobowa Nicość.
"Moje myśli, słowa są szalone
Me marzenia w kaftanie uwięzione"
Co do myśli i słów to się zgodze, aczkolwiek do marzeń w kaftanie miałabym pewne wątpliwości, ale biorąc pod uwagę, że jest to porównanie, to każdy może zinterpretować jak chce. Oj tam takie marzenia, które nie ujrzą światła dziennego. (I wcale nie są niebezpieczne, ani psychicznie chore, no!:>)
Bo niektórym się zdaje, że mnie rozumieją. Heh;D A mnie to tak szczerze bawi. Co Wy wiecie o Ani? Fakt, nic nie wiecie. Jak wydaję się Wam, że coś wiecie, to tak... Wydaje się Wam tylko. (tu z wyjątkami, żeby nie było)
Żeby nie było niejasności.
Ani jest powszechnie znana z tego, że nie narzeka, albo stara się nie narzekać na życie. W miare jej to wychodzi. (tak, o mnie mowa;>).
Nie ukrywam jednak faktu, że czasem jest dziwnie i nieprzewidywalnie, właśnie stąd te chwile zawachań. Pozatym są chwile ładne i nie ładne. Raz jest dobrze, raz źle. Ale chyba właśnie na tym między innimi polega urok istnienia. No, nie dajmy się oszukiwać.